Dit is in feite een ‘note-to-self’, maar misschien heb jij er ook wat aan. 😉
Ik val namelijk nog weleens in de valkuil dat ik, voor ik ergens aan begin, al wil weten wat het eindresultaat wordt. Maar dat kan niet altijd.
En dan heb ik het natuurlijk niet over kleine dingen als een blog schrijven, facturen maken, je mail bijwerken. Dat zijn overzichtelijke taken waarbij je vrij goed weet wat je moet doen (maar waar je misschien alleen niet altijd zin in hebt…).
Nee, het gaat me meer om die grotere en niet altijd duidelijke projecten of dromen.
Dat je weet dat je iets wil, maar nog niet lekker duidelijk hebt hoe dat eruit moet zien. En waarbij je vaak wel een idee hebt van een mogelijke 1e stap.
Maar ja, die 1e stap stel je uit omdat je ook de 100e stap al wil weten. En dat is waar het lastig wordt. Want vaak kom je er pas achter wat stap 100 is als je 1 t/m 99 gezet hebt.
Zo’n ‘start with the end in mind’ zorgt daarom voor nogal wat druk omdat het suggereert dat je ook bij het eind moet komen.
Terwijl het ook kan gebeuren dat je er halverwege merkt dat je een andere richting op wil. Of ermee wil stoppen omdat het toch niet bij je past.
En dat is makkelijker als je gewoon begint, de 1e stap zet en ziet waar het pad eindigt. Dat maakt het pad ergens naartoe flexibeler en luchtiger. Gewoon een beetje experimenteren en kijken of het slaagt of niet.
Iets nieuws doen is soms nou eenmaal een beetje eng. En het eerst helemaal willen uitvogelen, zorgt vooral voor frustratie en vertraging. En het maakt het ook niet minder eng. Dus uitstellen heeft daarvoor weinig zin. 😉
Herken je dit en kun je wel wat ondersteuning gebruiken bij dat uitproberen?
Check dan deze pagina.